Íslenskir veðurfræðingar með efasemdir um gróðurhúsaáhrif?

Í desember síðastliðnum birtust stutt viðtöl við Þór Jakobsson og Trausta Jónsson veðurfræðinga í Viðskiptablaðinu, sjá grein:

Þeir voru spurðir einfaldrar spurningar: Eiga sér stað loftslagsbreytingar af mannavöldum?

Svör þeirra voru athyglisverð svo ekki sé meira sagt. Báðir gerðu skýran greinarmun á mati sínu á loftslagsbreytingum sem vísindamenn annars vegar og skoðun á því hvort ástæða væri til aðgerða hins vegar, sem væri pólitísk spurning. Því miður eru margir aðrir vísindamenn sem sjá ekki ástæðu til að greina þarna á milli.

Þór taldi málið flókið og spurningunni vandsvarað. Ef hann ætti tilneyddur að gefa upp prósentu um hlýnun af mannavöldum nefndi hann 10-15%. Hann taldi reyndar að það væri það alvarlegt að ástæða væri til að grípa til aðgerða.

Trausti hinsvegar nefndi enga tölu en sagði ljóst að hlýnun væri nær örugglega að einhverju leyti af mannavöldum. Hann sagði málið flókið og margþætt og erfitt að fullyrða nokkuð um það. Trausti vildi hins vegar ekkert segja til um hvort hann teldi að ástæða væri að grípa til aðgerða sem hann taldi pólitíska spurningu eða jafnvel siðferðilega.

Þessi svör eru í mikilli andstöðu við fullyrðingar ýmissa vísindamanna sem halda því fram að 90% af hlýnuninni undanfarið stafi nánast örugglega af mannavöldum og að málið sé afgreitt fræðilega. Einn veðurfræðingar frá Veðurstofu Íslands talaði um vísindalega staðreynd í þessu samhengi í blogg athugasemd hjá Einari Sveinbjörnssyni veðurfræðingi, sjá: http://esv.blog.is/blog/esv/entry/251390/#comments

Sem betur fer eru Þór og Trausti ekki einir vísindamanna um að vera varkárir í yfirlýsingum um hlýnun af mannavöldum. Því miður er eðli fjölmiðla þó þannig að þeir sem hafa uppi stórkarlalegar yfirlýsingar fá mestu umfjöllunina jafnvel þó að vísindagrunnurinn sé veikur.

Athugasemdir

[Ágúst H Bjarnason, 3.7.2007 kl. 13:33]

Komi nú í ljós á næstu árum, að áhrif manna á hlýnun ljofthjúpsins sé miklu minni en margir fullyrða, þá er ljóst að trúverðugleiki margar vísindamanna mun verða lítill sem enginn. Það er því ekki annað hægt en að dást að hugrekki þeirra að leggja um alla framtíð vísindamannsheiður sinn að veði. Hugsanlega verða það örlög þeirra að þurfa að ganga með veggjum og hafa sig lítt í frammi. 

Allir vita hvernig vísindasamfélagið brást við kenningum Kópernikusar, Darwins og Galileo á sínum tíma. Kenningar þeirra gengu þvert á "vísindalegar staðreyndir". Hvernig er staða þeirra í dag? Ekki þyrftu þeir að skammast sín, svo mikið er víst.

Í loftslagsvísindum eru til menn og konur sem þora að hafa aðra skoðun en hinar opinberu "vísindalegu staðreyndir"  Veðurstofu Íslands og fleiri skyldra stofnana. Fyrir þeim hlýtur maður að taka ofan.  Hver veit nema að einhver jafningi Kópernikusar leynist meðal þeirra?

Ekki er langt síðan loftslagsvísindamönnum varð hrapallega á í messunni. Sjá hér:

http://www.wmconnolley.org.uk/sci/iceage/ny-times-1975-05-21.pdf

http://www.junkscience.com/apr05/coolingworld.pdf

http://www.nature.com/nature/journal/v276/n5686/abs/276356a0.html

http://www.businessandmedia.org/specialreports/2006/fireandice/fireandice.asp

http://newsbusters.org/node/11640

Keep Cool  

[Loftur Altice Þorsteinsson, 5.7.2007 kl. 18:37]

Þegar ég fór að gefa veðurfars breytingum verulegan gaum, sem var ekki fyrr en í Apríl síðastliðnum, taldi ég víst að þær væru raunverulegar. Nú þremur mánuðum síðar, er ég kominn á þá skoðun að líklega er um blekkingu að ræða.

Síðustu 10 árin virðist hlýnun á Jörðu ekki mælanleg og þessi niðurstaða byggir á meðaltölum frá höfuð-paurnum IPCC sjálfum. Þar sem hlýnunin er líklega blekking/misskilningur er jafnframt sjálfgefið að kenningun um gróðuhúsið, gróðurhúsaáhrifin og gróðurhúsalofttegundirnar er röng.

Aukið magn lífsandans CO2 hefur því hverfandi áhrif, eins og ég hafði nær strax áttað mig á. Hvort varma geislun frá Jörðu nær lengra eða skemmra upp í gufuhvolfið, hefur ekki merkjanleg áhrif.

Sem dæmi má taka, að tvöfalt magn lífsandans veldur sennilega því, að IR geislun Jarðar nær helmingi styttra en áður, á þeim takmörkuðu bylgjulengdum sem CO2 hefur næmni fyrir rafsegulbylgjum, en aðrar gufur ekki.

Kveðja.

[Ágúst H Bjarnason, 6.7.2007 kl. 06:02]

Sælir

Kanski finnst ykkur þetta áhugavert:

Dynamics of greenhouse effect eftir Dr. Luboš Motl eðlisfræðing við Harvard.

Þar kemur fram að sambandið milli hitastigs og CO2 er logarithmiskt og hver tvöföldun í CO2 (280 í 560 ppm og síðan 560 í 1120 ppm) getur aðeins valdið 1°C hækkun hitastigs, þ.e. hækkun úr 280  ppm (eins og var fyrir 100 árum) í 1120 ppm gætið valdið 2ja gráðu hækkun. Engin ósköp.  Ætli olíuforðinn verði ekki uppurinn áður en því marki er náð?

Sjá einnig hér

[Finnur Hrafn Jónsson, 7.7.2007 kl. 00:19]

Það er í raun merkilegt hvað kenningin um manngerða og hættulega hlýnun hefur verið gagnrýnd úr mörgum áttum:

- Reiknilíkön hafa verið gagnrýnd fyrir notkun á hæpnum forsendum

- Reiknilíkön hafa verið gagnrýnd fyrir að passa illa við mældan raunveruleika

- Stjarneðlisfræðingar o.fl. hafa bent á sterkt samband milli útgeislunar sólar og hita jarðar

- Hlýnun á sér líka stað á öðrum plánetum í sólkerfinu utan áhrifasvæðis mannsins

- Fyrri tilraunir vísindamanna til að spá dómsdagsveðurfari hafa allar reynst misheppnaðar

- Rannsóknir þar sem reynt er að sýna fram á að að núverandi hlýskeið sé einstakt hafa verið gagnrýndar harkalega

og margt fleira mætti telja til.

Síðast rakst ég á skýrslu þar sem J. Scott Armstrong og Kesten C. Green, sérfræðingar í forspárfræðum tættu í sig áttunda kafla nýjustu IPCC skýrslunnar sem fjallar um hlýnun í framtíðinni. Þeir kalla skýrsluna:
"Global Warming: Forecasts by Scientists versus Scientific Forecasts".
Sjá: http://www.forecastingprinciples.com/Public_Policy/global_warming_audit.html#Occasional_Forecasting_Principle)

[Loftur Altice Þorsteinsson, 7.7.2007 kl. 11:44]

Þessi úttekt þeirra J. Scott Armstrong og Kesten C. Green er mjög áhugaverð og í fullu samræmi við upplýsta umræðu um meinta hlýnun. Þeir leiða í ljós, að dómsdags-fárið á engar vitrænar forsendur. Skýrslan er hér með pdf sniði:

http://www.forecastingprinciples.com/Public_Policy/WarmAudit31.pdf

Einhver hefur hugsanlega heyrt getið um The Stern Review skýrsluna, sem Englendingurinn Nicholas Stern skilaði Bretsku ríkisstjórninni í Október 2006. Upplýsingar um The Stern Review eru hér:

http://en.wikipedia.org/wiki/Stern_Review

Um Stern skýrsluna segja þeir J. Scott Armstrong og Kesten C. Green:

The Stern Review concluded that, "The scientific evidence is now overwhelming; climate change presents very serious global risks, and it demands an urgent global response" (Stern 2007, p. xv). We have not been able to find any scientific evidence to support such a claim. We can only hope that before committing resources, decision makers will insist on scientific forecasts rather than accept the opinions of some scientists.

J. Scott Armstrong og Kesten C. Green segja einnig:

We have been unable to identify any scientific forecasts to support global warming. Claims that the Earth will get warmer have no more credence than saying that it will get colder.

Hér ber allt að sama brunni. Því miður er engin hlýnun í gangi og dómsdags-fárið er því svanasöngur fávizkunnar.

Kveðja.

[Ágúst H Bjarnason, 11.7.2007 kl. 18:08]

Dr Bob Carter    gerir í gær (10/7) stólpagrín af fárinu í Ástralíu vegna sýningar á myndinni um "Svindlið".

Sjá: hér  http://blogs.theaustralian.news.com.au/yoursay/index.php/theaustralian/comments/avoid_global_warming_consensus

Hér að ofan minntist ég á brautryðjendur eins og Kópernikus, Darvin og Galileó. Carter virðist hafa verið að hugsa eitthvað svipað og ég þegar hann minnist á Charles Darwin, Wilhelm Roentgen, Marie Curie, Albert Einstein, o.fl.

Strax daginn eftir voru komin yfir 160 svör við grein Carters.   Furðu skynsamleg mörg hver.

Avoid global warming consensus

Tuesday, July 10, 2007

AL Gore’s film An Inconvenient Truth was launched in May last year. Its message is that global warming is going to roon us all, and the polar bears, too. Initially, the film received eulogistic - and, one might say, generally scientifically ignorant - reviews in substantial newspapers and magazines globally (writes Bob Carter).

As it came to be watched by qualified persons, devastating critiques of the looseness of the film’s science began to appear on the internet. More than 20 basic errors, some of them schoolboy howlers, were identified.

From his film, Gore seemed to have lived his life on an imaginary planet where natural change didn’t exist, and all change was anyway morally bad. Yet the official science community, represented for example by members of the UN’s Intergovernmental Panel on Climate Change, welcomed the film. The public continued to flock to its screening, and platoons of Julie Andrews clones in dirndl skirts danced and sang in the Alpine meadows.

In March, British television’s Channel 4 screened another film about climate change that had a different message.

Made by Martin Durkin, and called The Great Global Warming Swindle, this documentary explores the science of climate-change alarmism carefully and accurately. The message of Swindle, which is to be screened on the ABC this week, is that scientific knowledge does not identify carbon dioxide emissions as an environmental harm, nor does their accrual in the atmosphere cause dangerous warming.

So how is the screening of Durkin’s thought-provoking film being received?

Interestingly, in the case of the Bulletin of the Australian Meteorological and Oceanographic Society, which published a highly critical film review written by several high-ranking IPCC scientists. As well as six other critical reviews written in response to the British screening of Swindle, the BAMOS paper has been widely circulated in influential circles ahead of the Australian screening. For instance, through the deans of science at universities, through the influential lobby organisation the Federation of Australian Scientific and Technological Societies, and through the Australian Marine Sciences Association, among others.

Imagine a well-provendered and equipped military fortress in time of war, for that is what the alarmist, pro-IPCC, climate lobby group represents. Suddenly, loping across the landscape outside the fort, and carrying just a single-shot rifle, appears a lone member of the enemy army.

Does the camp commander respond by sending out a platoon, including a psychologist with a megaphone to check what this naive infantryman is up to? Not on your nelly. Instead, the response is remarkable in its ferocity.

Three panzer divisions come tearing out of the fort - manned, as it happens, by many distinguished scientists who have volunteered for their politically correct duty of suppressing alternative views - blazing away with all they’ve got. In a trice, the landscape is turned into a moonscape, pockmarked with craters and littered with debris.

Why does this lone gunman represent such a threat to the warmaholic camp? Does it perhaps relate to the fact that on closer inspection several sections of the fortress wall are sagging, undermined by collapse from below and within? How could a lone gunman have effected that? Is it just possible that there are more powerful forces on earth than military and industrial might, or scientific authority? White ants, perhaps; or even scientific logic?

In any event, our lone infantryman is now wandering around, dazed, dirty, half-blinded, and staggering on the rim of a crater; and not a dirndl skirt in sight.

But he’s still standing. He miraculously still has four limbs, and what he is saying - that human carbon dioxide emissions are not an environmental hazard - still accords with all the facts and makes complete sense.

For you see, science is not about the triumph of the weight of numbers, nor about consensus, nor about the will of the social majority. An idea such as the greenhouse hypothesis is validated not by shouting but by experimental and observational testing and logical analysis.

And note especially that a hypothesis doesn’t care who believes in it, right up to and including environment ministers, heads of state and presidents of distinguished scientific academies. Rather, science requires that to be successful a hypothesis only needs to be clearly stated, understandable, have explanatory power and withstand testing.

It takes one person, not an army, to accomplish that, and the names of those individuals pass down through history: Charles Darwin, Wilhelm Roentgen, Marie Curie, Albert Einstein, Robin Warren-Barry Marshall and their like, mavericks one and all. God bless them.

Despite this reality, every day we find public figures on Australian TV and radio stations muttering about there being “a consensus” on dangerous, human-caused climate change, or that the science of global warming “is settled”. Such persons should be referred to the nearest psychologist, and gently dissuaded from inflicting their nonsense - for that is what it is - on the poor public.

Science is never settled, and it is about hypothesis testing against known facts, not arm-waving about imaginary futures that have been created by PlayStation 4 computer buffs. Consensus nonsensus.

Oh, and by the way, it turns out that our infantryman’s name wasn’t Einstein. It was Durkin. Martin Durkin, and what a service he hasrendered.

Bob Carter is a geologist who researches ancient climate change. The Great Global Warming Swindle will air on ABC television on Thursday night.

[Höski (IP-tala skráð) 12.7.2007 kl. 20:26]

Þeir sem halda því fram að sólin valdi þá hlýnun sem er á yfirborði jarðar, skulu skoða þessa frétt:

Fréttablaðið, 12. júlí. 2007 10:00

Engin áhrif á hlýnun jarðar

Virkni sólarinnar hefur engin áhrif haft á hlýnun andrúmsloftsins hér á jörðinni síðustu áratugina. Þvert á móti, því virkni sólarinnar hefur minnkað nokkuð síðustu tuttugu árin, en á þeim tíma hefur hitinn í andrúmsloftinu hækkað.

Þetta er niðurstaðan úr rannsókn sem tveir vísindamenn, Mike Lockwood frá Bretlandi og Claus Fröhlich frá Sviss, hafa gert. Frá þessu er skýrt á vefsíðu breska útvarpsins, BBC.

Með rannsókninni sýna þeir einnig fram á að hlýnunin síðustu áratugina geti ekki stafað af áhrifum sólarinnar á geimgeisla, eins og nýlega hefur verið haldið fram.

Lockwood og Fröhlich ákváðu að gera þessa rannsókn í framhaldi af sýningu sjónvarpsþáttarins The Great Global Warming Swindle, þar sem því var haldið fram að hlýnun jarðar þyrfti engan veginn að vera af mannavöldum, eins og oftast er haldið fram.

Lockwood segist hafa tekið eftir því, að í þeim þætti hafi ekki verið byggt á gögnum eftir árið 1980. Fram að þeim tíma hafði virkni sólarinnar verið að aukast jafnt og þétt, en eftir 1985 hefur hins vegar dregið úr virkni sólarinnar og jafnframt úr áhrifum hennar á geimgeisla.

[Finnur Hrafn Jónsson, 12.7.2007 kl. 23:47]

Höski:

Lockwood viðurkennir möguleg áhrif sólar áður fyrr, þó dregið hafi úr sólvirkni undanfarið er hún samt enn með mesta móti m.v. síðustu 1000 ár,
sjá þessa frétt hér: http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/3869753.stm
Mér finnst líklegt að ef sólin hefur haft áhrif áður fyrr að þá haldi hún því áfram. Ekki er endilega víst að þau séu með sama móti í hámarki sólargeislunar eins og á öðrum tímum.

Lockwood segir að "Swindle" heimildamyndin hafi verið hvati að gerð þessarar greinar. Það má teljast með ólíkindum hvað verkið hefur gengið hratt. Einungis fjórir mánuðir eru liðnir síðan myndin var sýnd. Á þeim tíma hefur hann náð að:

1. Gera áætlun um rannsóknina
2. Safna öllum upplýsingum
3. Framkvæma alla útreikninga
4. Skrifa skýrsluna
5. Fá hana jafningjarýnda
6. Og fá hana útgefna

Þessi afköst hljóta að vera nálægt því að vera met, ef maður leyfir sér að gera ráð fyrir að vandað hafi verið til verka á öllum stigum.

Þeir sem eru trúaðir á manngerða hlýnun af völdum CO2 virðast ekki hafa áhyggjur af einni óþægilegri staðreynd:

Skv. tölum um meðalhita jarðar sem þeir nota sjálfir, hefur ekkert hlýnað síðustu 8 ár, þrátt fyrir að allan þann tíma hafi styrkur CO2 farið vaxandi í andrúmslofti.

[Höski (IP-tala skráð) 13.7.2007 kl. 08:23]

Auðvitað hefur Sólin einhver áhrif og þar sem hún er í niðursveiflu nú, þá virðist hitinn síðustu ár hafa haldið í horfinu (en sveiflast ekki niður eins og búast mætti við ef hún réði að mestu).

Þegar búið er að leggja saman áhrif koldíoxíðs og sólar þá er niðurstaðan að hitinn er að mestu leiti sá sami síðustu 5-6 ár en þú mátt búast við að þau dempunaráhrif minnki þegar sólvirknin eykst aftur.

Þú getur hugsað þér þetta eins og þú hafir verið að aka veg á láglendi, sveiflurnar upp og niður voru að mestu háð litlum breytingum í landslaginu (sólinni) en nú ertu að aka upp fjallshlíð (koldíóxíð) og heildarbreytingarnar eru út af þessari hlíð, en vissulega sjást áhrif lítilla breytinga í landslaginu áfram.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 16.7.2007 kl. 23:29]

Höski hefur hér snúið hlutunum á haus. Sólin er uppspretta nærstum allrar varmaorku á Jörðinni. Það eina sem CO2 getur gert, er að tefja fyrir útgeislun frá Jörðu. Miðað við Sólu, getur koldíoxóðið í mesta lagi verið 1% áhrifavaldur varma-geislunar (radiative forcing).

Vatnsgufa er lang stærsti hemill á útgeislun frá Jörðu. Koldíoxíðið kemur þar langt á eftir, við venjulegar aðstæður. Hægt er að segja að CO2 stoppi í þau göt sem eru á vatnsgufunni. Hins vegar, þegar nægilegt CO2 er fyrir hendi (mettun) breytir litlu sem engu þótt CO2 magnið sé aukið. Þessu horfa margir fram hjá, eða átta sig ekki á þessari staðreynd.

Annars skipta þessar pælingar bara fræðilegu máli, því að meðalhiti Jarðar hefur verið stöðugur síðustu 10 árin. Hins vegar, ef orka Sólar fer minnkandi er Jarðarbúum vandi á höndum. Til framtíðar litið, er ísöld langtum líklegri en hita-hamfarir.